Eignumst líf!

Mikið er ég sammála, það er fjöldi manna búinn að selja fyrirtækjum líf sitt oft fyrir bág kör í nafni "jafnaðarlauna" en þegar vinnutími er reiknaður þá eru grunnlaunin stundum undir lágmarkslaunum án þess að menn átti sig á því. Á sama tíma eru menn að ræna sig (eða rændir) lífi utan vinnunnar og nánast eru ekki til nema í vinnunni. Ég held að þetta sé eitt mesta mein okkar við þurfum að vinna svo hrottalega mikið til að halda þeim lifistandard sem er í landinu.

Ef við gætum unnið bara 40 stunda vinnuviku væri lífið harla gott og margt sem hægt væri að gera í tómstundum með fjölskyldu og vinum.

Samfylkingin vill taka upp viðræður um að stytta vinnutíma í áföngum

Athugasemdir

[Gúrúinn, 25.2.2007 kl. 08:03]

Það er reyndar skynsamlegra finnst mér að berjast á móti lifistandardinum og ofurneyslunni sem er í þjóðfélaginu en þar er á brattann að sækja þótt menn séu sífellt að verða meðvitaðri um hversu mikið bruðl á sér stað. Menn greina ekki lengur á milli nauðsynja og langana. Ég geri mér þó fulla grein fyrir því að það er vonlaus barátta  

Þar fyrir utan eru skil vinnutíma og frítíma að hverfa, sumir eru í vinnunni heima við og því verður sífellt erfiðara að greina á mili vínnulífs og einkalífs.

Hækkum launin þannig að annað foreldrið geti verið heima amk part úr degi og fjölskyldan geti samt lifað á laununum. Og með lifað á ég við að lifa lífinu ekki skrimta.

[Lára Stefánsdóttir, 25.2.2007 kl. 16:17]

Hvað með að horfa betur á kjarasamninga sem hafa verið gerðir og gera ekki ráð fyrir öllum þessum tíma. En hinsvegar er ég mjög sammála þér að það á ekki að gera ráð fyrir því að hjón þurfi bæði að vinna úti allan daginn til að geta séð fjölskyldunni farboða.