Vinnuþrælkun og kaupmáttur

Á síðustu öld börðust verkamenn fyrir því að vinnutími þeirra væri innan skynsamlegra marka þannig að þeir gætu hvílst og lifað lífi fyrir utan vinnunar. Nú er þetta orðið breytt, millistéttin er full af fólki sem trúir því að það sé á gríðarlega góðum launum - jafnaðarkaupi. Vinnutíminn er hinsvegar orðinn óheyrilega langur, svo langur að segja má að vinnuveitandinn eigi líf launþegans.

Ég reiknaði út laun eins af þessum mönnum, tók saman vinnutímann og reiknaði út frá heildarlaununum hver dagvinnulaunin væru. Viðkomandi brá talsvert við þegar í ljós kom að grunnlaunin voru í raun undir umsömdum taxta verkalýðsfélagsins. Menn trúa því að það sé eðlilegt að selja vinnuveitanda líf sitt, bara ef peningurinn er nægur. Hafi menn engan frítíma er einfaldlega dýrara að lifa og þó kaupmáttur aukist verður minna úr peningunum.

Ég held að eitt brýnasta verkefni verkalýðsfélaga í landinu sé að berjast gegn jafnaðarlaunum sem hvergi eru skilgreind í samningum. Það ber að upplýsa á öflugan hátt hvað það í rauninni þýðir að vinna nánast takmarkalausa vinnu fyrir utan hefðbundinn vinnutíma og hvers virði sá tími er skv. samningum.

Síðan má ekki gleyma fjölskyldu og börnum, tómstundum og lífinu sjálfu sem gefur lífinu gildi. Enginn ætti að hafa heimild til að selja sig alfarið vinnuveitanda til takmarkalítillar ráðstöfunar. Lífið er ekki bara vinna - fyrir aðra.

Kaupmáttur jókst um 56% á áratug

Athugasemdir

[Inga Lára Helgadóttir, 18.4.2007 kl. 00:07]

Ég var ánægð með þessa grein, ég held að allir vilji hagnast þokkalega og mér finnst oft eins og fólk líti svo á að það "fái" að vinna, en ekki að vinnuveitandinn "fái" að hafa viðkomandi í vinnu....

[Júlíus Garðar Júlíusson, 19.4.2007 kl. 11:58]

Hæ hæ Takk fyrir heimsóknina - Gleðilegt sumar - Áskorun HÉR í tilefni dagsins